tantan en nonkelug

Samen met ons aller tante Rita zijn wij enkele dagen met ons aller nonkel Herman meegestapt door de Champagnestreek.
Wij hadden afgesproken aan de kerk van La Chaussée en Champagne maar daar bleken twee kerken.
Uiteindelijk hebben wij mekaar toch gevonden via de laatste adem van Hermans GSM.
Daarna moest die terug opgeladen worden en dankzij Thomas zijn tussenkomst is dat gelukt.
Wij zijn dan verder gegaan tot in Vitry Le françois.
Waar ze in Frankrijk al die namen vandaan halen mag Joost weten.
Wij hebben het een beetje voorzichtig gedaan .
Eerst is tant'An een tiental km meegestapt en ben ik met de auto naar onze volgende afspraak gereden en dan verder meegegaan.

's Anderendaags het omgekeerde scenario.
Rita heeft zonder zichtbare problemen 2 dagen volledig meegestapt.
Vermits wij 3 nachten in hetzelfde hotel gelogeerd hebben kon Herman zonder zijn 16.5Kg wegende rugzak op stap.
Volgens hem was dat gelijk aan twee rustdagen.
Onze eerste dag was zonnig. De tweede dag regende het.
Zo ondervonden wij ook wat een pelgrim lijden kan.
Na 2 dagen waren de schoenen van An nog niet droog.

Geweldig grote graanvelden en hier en daar een wijngaard (de laatste uitlopers van de Champagnestreek ) vormden het decor.
Uren stappen met in de verte een boer die nog wat graan af te doen heeft, kleine dorpjes die bijna uitgestorven lijken, voortdurend uitkijken naar de Gr-tekens, opletten dat je aan eten geraakt , met heel je hebben en houden rondsleuren.
Ik stel me 'leven als God in Frankrijk' toch enigszins anders voor.
Toch moet ik zeggen dat het Herman goed afgaat.
Hij heeft zich een imago van pelgrim aangemeten: helemaal kaalgeschoren (zelfs zijn baard is weg), een petje met een Compostela schelp, een levensgrote stok en als het regent loopt hij rond in een knalrode poncho.

Enfin zoals de wielrenners zeggen de moraal en de benen zijn goed.
Het was een speciale ervaring waar wij veel plezier aan beleefd hebben.

nonkel Hug.